Γιώργος Βλάχος : ΄Οταν η θυγατέρα του ρακοσυλλέκτη συνάπτει σχέση

 

 

 
 

Κανένας Βούδας δεν με σταματά
καμία θρησκεία ή αίρεση
ούτε ο δικτατορικός εγκέφαλος της εκάστοτε πολιτείας.
Ανοίγω τις πύλες χιλιάδων

ψυχιατρείων 

εγώ, των εσχάτων ο έσχατος. 

Και κάτω από τη χλαίνη

του στίχου, λοιπόν,
διαβάζω την εφημερίδα
του μέλλοντος.



Ξύνω τα δάκτυλα
των κάτω άκρων
ενός πιθήκου.
Απολυμαίνω τα φτερά
μιας κατσαρίδας.
Ανοίγω κουβέντα με τα μυρμήγκια
εργάτες.



Αγγίζω το παράλογο πάνω σε Βυζαντινούς θρόνους,
στα έδρανα της τελευταίας
Δούμας του πλανήτη
και του Ιουστινιανού κατεδαφίζω
τα τείχη.



Οι Ολύμπιοι ανάστατοι.
Οι Λακεδαίμονες κολυμπούν
στον Καιάδα.
Οι θνητοί ζυγίζουν επιτόκια
σ' άδειο πορτοφόλι.
Η σωτηρία απομακρύνεται.
΄Αγιοι Πατέρες κρύπτονται
σε καταφύγια παρτιζάνων
Η νύκτα καλά κρατεί...



Τα ρουθούνια του άνεμου
εκπυρσοκρότησαν.
Κόπηκε η ανάσα των
δρόμων
Μπούργκα φόρεσε η φύση.
Τα ψάρια ξέρασαν
στις αλυκές.
Τ' αλάτι κάηκε.


Εκατομμύρια έγκυες γυναίκες
κι όλα τα πρωτοσέλιδα του sex
αυτοχειριάστηκαν.
΄Ενα περαστικό σύννεφο
δάγκωσε τις φλέβες του.


Η Στυλιανή Πρωκτοκλάνοβα
αναπαράχθηκε μέσα σε μήτρα ταχύτητος
σ' ακατονόμαστο νούμερο
της οδού Μαυροκέρατου.



Και σήμερα που το μέλλον
καταδικάζει τον εαυτόν του
κυνηγά στα καντούνια
ένα φραγκάτο πέος.
Με την κόπρο του Αυγείου
συνάπτει σχέση.
Αυτοανακηρύσσεται καλονή.
Φλεβίτιδες στάζουν
τα μάτια της.
Ιδρύει ΕΠΕ δολοφόνων
και συνουσιάζεται
με τον Παναίτ Νταβατζίκο
στη λεωφόρο 666.